ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΟΛΙΓΟΜΕΛΩΝ ΤΜΗΜΑΤΩΝ ΛΥΚΕΙΩΝ: ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΒΗΜΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ «ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ» ΤΗΣ ΟΛΙΓΟΜΕΛΟΥΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ;

Ζούμε στην «ολιγομελή» Ελλάδα,  που δεκαετίες τώρα νοσεί, από την  ασθένεια της υπογεννητικότητας, συνεπικουρούμενης από τον απελπιστικό ιό της μετανάστευσης ανέργων νέων, στο εξωτερικό. Ζούμε στην ολιγομελή Ελλάδα, που νοσεί και συρρικνώνεται πληθυσμιακά, σε μια αυτοκαταστροφική τροχιά υπονόμευσης του εαυτού της, λόγω ανάγκης. 

Αφύσικο, σε έναν οργανισμό που νοσεί,  να αναμένεις οικονομικές λύσεις ίασής του. Άρα, αφύσικο στην Ελλάδα που νοσεί, από τις πανδημίες της υπογεννητικότητας, της ανεργίας, της μετανάστευσης και ερημώνεται, να αναμένεις,  ότι θα την θεραπεύσεις ανέξοδα, με φθηνότερες λύσεις, σε σύγκριση με την υγιή της, εποχή. Επειδή είναι ακριβότερη η συντήρηση και θεραπεία του άρρωστου οργανισμού, σε σύγκριση με την συντήρηση του, όταν χαίρει άκρας υγείας. Άρα, πώς αναμένει η πολιτεία, να θεραπεύσει την ολιγομελή Ελλάδα που νοσεί και ερημώνεται από τους νέους που καλπάζουν μακριά της, δαπανώντας λιγότερα χρήματα, για να τους συγκρατήσει,  αφού δεν τους εγκρίνει επιλογές εξειδίκευσής τους,  για εξοικονόμηση λειτουργικών εξόδων ;

Αφύσικο, στην «ολιγομελή» Ελλάδα, να αναμένεις οτιδήποτε το πολυμελές. Φυσιολογικό να συναντάς ολιγομελείς σχηματισμούς και ροές. Άρα, τι σκοπό εξυπηρετούν τα μέτρα, μη έγκρισης όλων των ολιγομελών τμημάτων στα λύκεια, συγκεκριμένα στα επαγγελματικά ;

Αφύσικο, να λες στον δεκαοκτάρη μαθητή ή στην δεκαοκτάρα μαθήτρια του Επαγγελματικού Λυκείου, ο οποίος επέλεξε μια ειδικότητα ώστε, να ασκήσει το επάγγελμα της προτίμησής του αύριο, στην Ελλάδα των μακροχρόνια ανέργων, ότι δεν εγκρίνεις την επιλογή του, γιατί είναι ολιγομελές το τμήμα του, μέσα στην ολιγομελή Ελλάδα. Τη στιγμή, που θα έπρεπε να κάνεις το παν και να ξοδέψεις περισσότερα, από τις εποχές των «παχιών αγελάδων», για να κρατήσεις αυτόν τον μαθητή στο σχολείο του, για να μην τον απογοητεύσεις επάνω στο ξεκίνημα της ζωής του, για να μην του δείξεις , ότι περισσεύει, επειδή στην πραγματικότητα δεν μας περισσεύει ούτε ένας τελειόφοιτος, ούτε μια τελειόφοιτη λυκείου.

Αφύσικο, να επιβάλεις έστω και σε έναν τελειόφοιτο μαθητή Επαγγελματικού Λυκείου των δεκαοκτώ ετών -που από τότε που θυμάται τον εαυτό του, θυμάται μόνο την «μνημονιακή» Ελλάδα-  να «θυσιαστεί» στο βωμό ενός καλύτερου αύριο .. Επειδή το αύριο είναι  εκείνος,  ο τελειόφοιτος μαθητής Λυκείου των δεκαοκτώ ετών…

ΟΤΑΝ ΥΠΟΒΑΘΜΙΖΕΙΣ ΤΟΥ ΜΑΘΗΤΕΣ, ΥΠΟΒΑΘΜΙΖΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ

ΔΕΝ ΝΟΕΙΤΑΙ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΟΤΑΝ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΥΠΟΒΑΘΜΙΖΟΝΤΑΙ
Μια τετραετία πριν … Ακριβώς τέτοια εποχή οι κινητοποιήσεις μας στο τότε Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Πιερίας πέτυχαν να ανατρέψουν τη «Μνημονιακή» Κατάργηση περιφερειακού Λυκείου του Νομού μας …και να γλιτώσουν εκατοντάδες μαθητές του, από την αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος σε μακρινό σχολείο, από την ταλαιπωρία κοστοβόρων και ψυχοφθόρων μετακινήσεων … Σήμερα, με την μη-έγκριση λειτουργίας τμημάτων στα ΕΠΑΛ δεκάδες μαθητές τελειόφοιτοι της Γ Τάξης, πολλοί από τους οποίους είχαν τις καλύτερες προοπτικές να πετύχουν στις προσεχείς πανελλήνιες εξετάσεις, μένουν μετέωροι, είτε χωρίς καμία διέξοδο προς πτυχίο-απολυτήριο, είτε με υποχρεωτική αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος, και έρχονται αντιμέτωποι με μια άκρως αντιπαιδαγωγική και επιθετική αντιμετώπιση εκ μέρους της πολιτείας, …που κατά τα άλλα τυρβάζει περί αναβάθμισης της Τεχνικής Εκπαίδευσης… Μόνο που τα αντανακλαστικά του σήμερα πολύ διαφέρουν από της φωτογραφίας του 2013.. Οι σίγουροι χαμένοι από την «ελαστικοποίηση» των συνειδήσεων θα είναι οι μαθητές μας…που απολύτως δικαιολογημένα, δεν θέλουν να χάσουν εμάς τους καθηγητές τους και ακόμη πιο δικαιολογημένα δεν θέλουν να χάσουν τις επαγγελματικές προοπτικές τους.. Ενώ ΔΕΝ μας περισσεύει ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ..

"Η παιδεία είναι το ισχυρότερο όπλο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αλλάξει ο κόσμος"...

"Η παιδεία είναι το ισχυρότερο όπλο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αλλάξει ο κόσμος"... μια από τις διασημότερες ρήσεις του βραβευμένου με Νόμπελ Ειρήνης, Νέλσον Μαντέλα.

Χωρίς εξαιρέσεις όμως... 

θα συμπληρώσω. Χωρίς σχολεία που κλείνουν την πόρτα τους σε μαθητές, επειδή είναι προσφυγόπουλα. ...
Οι τοπικές κοινωνίες στην πατρίδα μας βρίσκονται ενώπιον τετελεσμένου σε ότι αφορά το προσφυγικό. Και αυτό δεν αλλάζει.
Την ευθύνη όμως για αυτό το τετελεσμένο φέρουν πολιτικοί και πολιτικές, ενώ σε καμία περίπτωση δεν φέρουν ευθύνη τα ίδια τα ανήλικα προσφυγόπουλα, που συχνά είναι και ασυνόδευτα.
Αλοίμονο, αν για τα σφάλματα και τις παραλείψεις των ισχυρών τιμωρούμε τα θύματά των πολιτικών επιλογών τους, τους αδύναμους κρίκους...
Προσωπικά, ούτε ως εκπαιδευτικός δεν θα μπορούσα να αποκλείσω από μαθητές, παιδιά επειδή χωρίς να το επιλέξουν βρέθηκαν μέσα στη δίνη των προσφυγικών ροών.
Απέναντι σε αυτά τα παιδιά, έχω την ταπεινή γνώμη ότι χρειάζεται να δείξουμε τις φοβισμένες ίσως, αλλά υπαρκτές καταβολές μας, της ανθρωπιάς, της φιλοξενίας, του πολιτισμού.
Απέναντι στην πολιτεία ας εγείρουμε εύλογες απαιτήσεις για την υγειονομική τους περίθαλψη και άρτια φροντίδα.
Μέχρι τουλάχιστον, να επιτύχουμε ως χώρα, με τις κατάλληλες πολιτικές επιλογές, την μετεγκατάστασή τους και σε άλλες χώρες ή την επανεισδοχή τους ή τον επαναπατρισμό τους.
Τέλος, απέναντι στους πολιτικούς ας αποδώσουμε τις ευθύνες που τους αναλογούν, τη στιγμή που πρέπει.
Αν και εφόσον θέλουμε να αξιοποιήσουμε το όπλο που έχουμε, που είναι η Παιδεία...

Φανή Ζιώγα
Καθηγήτρια, Υποψήφια για το ΠΥΣΔΕ Πιερίας με την ΔΑΚΕ Καθηγητών.

(δημοσιεύτηκε 26/9/2016
στο https://pierikialithia.blogspot.gr/2016/09/blog-post_812.html
και
στο http://lefteria.blogspot.gr/2016/09/blog-post_3265.html ) 

Αντιποίηση Λαού

Θα απεργήσω σήμερα ... όχι μόνο για το ασφαλιστικό, όχι για τον ΕΝΦΙΑ ή τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα κι όλα τα γνωστά, τα άλλα. 

Θα απεργήσω για την "ριζοσπαστική αντιποίηση λαού" 

-κατά το αντιποίηση αρχής- που ζούμε επί ημερών Σύριζα-Ανελ.
Για την "αντιποίηση λαού" στο δικαίωμα του, να διαμαρτυρηθεί εναντίον της κυβέρνησης, 
όταν ο λαός έχει όλο το δίκαιο με το μέρος του και η κυβέρνηση όλο το άδικο.
Για την "αποποίηση και μετάθεση ευθυνών" που επιδιώκουν, κατά προτίμηση με τη συναίνεση παντός προθύμου θύματος, 

δηλαδή, της κοινωνίας ή των αντιπολιτευόμενων κομμάτων.
Κι όχι ότι με νοιάζει τόσο αν θα πείσουν ως Πόντιοι Πιλάτοι,

που νίπτουν τας χείρας τους... 

Αλλά επειδή αυτή η "προοδευτική αντιποίηση λαού",    

-όπως άλλωστε και η αντιποίηση αρχής-

αναδίδει μια εντελώς αναπάντεχη, υπόκωφη αλλά και εφιαλτική δυσωδία ολοκληρωτισμού και αντιδημοκρατικότητας.

------------------------------------------------------------------------------------------------------

Κατερίνη, 3 Δεκεμβρίου 2015

Ψηφίζω ΝΑΙ στην ελπίδα και στην ζωή 

Ενωμένοι οι Έλληνες πετυχαίνουν θαύματα. 

Διχασμένοι μόνο δράματα και εθνικές καταστροφές.

Γυρίζω την πλάτη στους κατώτερους των περιστάσεων ταγούς, που έχουν το απύθμενο θράσος, να διχάζουν τον Ελληνικό λαό για να κρατήσουν την καρέκλα τους. 

Δεν είναι τρόπος η διχόνοια για να κατακτήσεις την Ελευθερία. Το λέει ο εθνικός μας ποιητής... 

Η συνέχεια στον παρακάτω σύνδεσμο....

http://lefteria.blogspot.gr/2015/07/blog-post_207.html

H αδιαφιλονίκητη υπεροχή της αποχής (47%) στις εκλογές της ΕΛΜΕ Πιερίας σε πλήρη αρμονία με την πολιτική συγκυρία.

       Ένας στους δυο εκπαιδευτικούς της Πιερίας δεν προσήλθε για να ασκήσει το  δικαίωμα του εκλέγειν, στις κάλπες της ΕΛΜΕ Πιερίας, εκτινάσσοντας την αποχή από τις συνδικαλιστικές εκλογές στο πρωτόγνωρο για τα τοπικά ιστορικά 47%. Σε σύνολο χιλίων εκατόν είκοσι τεσσάρων εγγεγραμμένων καθηγητών ψήφισαν, μόλις πεντακόσιοι ενενήντα επτά, δηλαδή,  περίπου οι μισοί, μοιράζοντας σε κάθε παράταξη λιγότερα από διακόσια ψηφοδέλτια και ισοκατανέμοντας περίπου τις έδρες. Δηλαδή,  κάθε συνδικαλιστική παράταξη κέρδισε από δυο έδρες,  ΑΑΚ(2 έδρες), ΔΑΚΕ(2 έδρες), ΚΕΚ(2 έδρες), ενώ μία έδρα κέρδισε η  ΕΣΑΚ (1).

      Το ποσοστό 47% της αποχής στις συνδικαλιστικές εκλογές ξεπερνά ακόμη και το 40% της αποχής στις ευρωεκλογές και μάλλον προσιδιάζει τα ποσοστά που σφυγμομετρούν οι  δημοσκοπήσεις,  στις προθέσεις ψήφου. Αν όμως στις ευρωεκλογές η κυριαρχία της αποχής ήταν εξηγήσιμη, βάσει της συνολικής ύφεσης σε όλους τους επαγγελματικούς κλάδους και ειδικότερα στον ιδιωτικό τομέα που μέτρησε τις περισσότερες απώλειες, στον κλάδο των εκπαιδευτικών η ερμηνεία  δεν  είναι η ίδια, αφού οι συνθήκες εργασίας και οι απολαβές   έχουν μεν αλλάξει, αλλά αυτό θα έπρεπε να ενισχύσει και όχι να αποδυναμώσει το ρόλο του σωματείου.  

   Με αφορμή λοιπόν την κυριαρχία της αποχής στις εκλογές των καθηγητών, μήπως θα πρέπει να ψάξουμε  τα αίτια της γενικότερης αποστασιοποίησης όλων των εκλογέων από τις ευρύτερες εκλογικές διαδικασίες, κοιτώντας και λίγο πιο μακριά, από τις καταναλωτικές μας συνήθειες; Γιατί αν η δυσαρέσκεια των πολιτών οφειλόταν  αποκλειστικά και μοναδικά στη λιτότητα, τότε θα έπρεπε η  αντιπολίτευση να έχει εκτιναχθεί είτε στις ευρωεκλογές, είτε στις δημοσκοπήσεις, είτε στις τοπικές συνδικαλιστικές εκλογές. Το τελευταίο όχι μόνο δεν το είδαμε, αλλά αντίθετα και η τοπική παράταξη της ΑΑΚ είδε τα ποσοστά της, να μειώνονται σε σχέση με το 2012, παρόλο που το κόμμα του Σύριζα στο οποίο πρόσκειται παρείχε άφθονες υποσχέσεις, στους εκπαιδευτικούς, όπως και στις άλλες επαγγελματικές ομάδες.

     Μια αιτία της αυξανόμενης αποστασιοποίησης  από τις ευρύτερες εκλογικές διαδικασίες πιθανόν μπορεί να ανιχνευθεί, στο γενικότερο κλίμα απαξίωσης τόσο των θεσμών, όσο και των εγνωσμένων αξιών στις οποίες παραδοσιακά στηρίχθηκε η ελληνική κοινωνία. Σχετικό είναι και  προηγούμενο κείμενό μου, με τίτλο «Διαφοροποιούμαι σε σχέση με την απόφαση του Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Πιερίας για χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών σε ποινικούς κρατουμένους» που δημοσιεύτηκε σε αυτό το ιστολόγιο στις 6 Δεκεμβρίου, διαχωρίζοντας της προσωπική θέση μου, από την κατά πλειοψηφία τοποθέτηση της τοπικής ΕΛΜΕ.    

     Σε όλα τα επίπεδα, αλλά κυρίως στην κεντρική πολιτική σκηνή, παρατηρούμε συστηματικά την απαξίωση θεσμών και αξιών. Παρατηρούμε επίσης, ότι την  διαδικασία της αποδόμησης ενός θεσμού, την ξεκινά συνήθως ένα δημόσιο πρόσωπο ή περισσότερα, την συνεχίζει   μια ευρύτερη ομάδα (ίσως παράταξη ή άλλη οργάνωση) και τελικά συχνά υιοθετείται ακόμη και από κοινοβουλευτικά κόμματα  που αποσκοπούν σε κομματικά ή εκλογικά οφέλη. Κορυφαίο, «ζωντανό»  παράδειγμα είναι η αλλοίωση της προβλεπόμενης από το σύνταγμα διαδικασίας για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, από κόμματα της αντιπολίτευσης. Τα επιδιωκόμενα οφέλη μπορεί μεν να είναι ψηφοθηρικά, το αποτέλεσμα όμως είναι ότι μεγαλώνουν τη δυσφορία όλης της κοινωνίας, η οποία τελικά «γυρνά την πλάτη» στις εκλογικές διαδικασίες και μεγαλώνει τη συνολική αποχή.

Εισερχόμαστε έτσι όλο και βαθύτερα, στον συνεχώς επιδεινούμενο φαύλο κύκλο :

• μεγάλη αποχή-δυνατές φωνές αποδόμησης,     
• μεγαλύτερη αποχή–δυνατότερες φωνές  απαξίωσης ,     
• ακόμη μεγαλύτερη αποχή – ακόμη δυνατότερες φωνές αποδόμησης θεσμών και αξιών

και πάει λέγοντας …  

       Η λύση για να βγούμε από  τον φαύλο κύκλο,  νομίζω ότι δεν μπορεί να είναι άλλη, από την ενίσχυση των θεσμών  και την επιστροφή στις θεμελιώδεις, παραδοσιακές αξίες της ελληνικής κοινωνίας. Αυτό όμως  είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με  την ενδυνάμωση  εκείνων των υγειών πολιτικών δυνάμεων,  που έχουν ως κέντρο της ιδεολογίας τους τις παραδοσιακές αξίες και τους δημοκρατικούς θεσμούς μας και που υπεύθυνα τους εγγυώνται, με βάση την ιστορική διαδρομή τους.

(Δημοσιεύτηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2014 και στο ιστολόγιο lefteria http://lefteria.blogspot.gr/2014/12/h-47.html#more)

Διαφοροποιούμαι σε σχέση με την ανακοίνωση της πλειοψηφίας του Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Πιερίας.

(Δημοσιεύτηκε στο lefteria.blogspot.gr )  

     Σε ανακοίνωση της  3^ης Δεκεμβρίου, η πλειοψηφία του Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Πιερίας  τάχθηκε υπέρ της χορήγησης  εκπαιδευτικών  αδειών σε  ποινικούς κρατουμένους, με επίκληση  στο «νόμιμο δικαίωμά τους στις προβλεπόμενες εκπαιδευτικές άδειες». Η προσωπική μου άποψη διαφοροποιείται από την ανακοίνωση, καταρχήν, διότι μια τέτοια άδεια πρώτα, πρέπει να εγκρίνεται,  με απόφαση  συμβουλίου που υπάρχει στις φυλακές, τεκμηριωμένα και αρμοδίως, με βάση στοιχεία που περιγράφουν, την ενδεχόμενη επικινδυνότητα του κάθε φυλακισμένου  (κάτι που δεν αναφέρεται στην ανακοίνωση). Σαν απλή εκπαιδευτικός, μου είναι αδύνατο να διατυπώσω δημόσια, μια  άποψη αντίθετη προς αυτή του αρμόδιου συμβούλιου φυλακών ! Διότι  ζώντας και διδάσκοντας στην Πιερία, προφανώς και δεν διαθέτω κανένα απολύτως στοιχείο για την ποινική υπόθεση και τους εμπλεκόμενους κρατούμενους !

     Για αυτό και νιώθω υποχρέωσή μου, να διαφοροποιηθώ δημόσια σε σχέση με  το ψήφισμα της πλειοψηφίας του ΔΣ της ΕΛΜΕ.   Πολύ περισσότερο, αδυνατώ να δώσω εγγυήσεις, ότι η αυτοματοποιημένη χορήγηση εκπαιδευτικής άδειας σε κάθε φυλακισμένο και άρα, η άκριτη συνύπαρξη κρατουμένων με τους υπόλοιπους φοιτητές μέσα στα εκπαιδευτικά  ιδρύματα δεν θα έθιγε το δικαίωμα στη ζωή και την εκπαίδευση των συμφοιτητών τους.   

     Ακατανόητη είναι και η φράση της ανακοίνωσης «…ζητάμε από τους αρμόδιους φορείς και πρόσωπα να σταματήσουν να παρακολουθούν αδιάφοροι»,  από τη στιγμή που είχε ήδη αναγγελθεί από τα υπουργεία επείγουσα νομοθετική ρύθμιση, που επισπεύσθηκε ειδικά και αποκλειστικά για τους απεργούς πείνας, για να εξασφαλίσουν τη συνέχιση των σπουδών τους.

      Θα ήταν ιδανική η κοινωνία μας χωρίς φυλακές, χωρίς κρατουμένους και ποινές στέρησης  δικαιωμάτων. 

Μακάρι να ζούσαμε σε αυτήν την ιδανική κοινωνία !  

Ζούμε όμως στην   πραγματική και όχι στην ιδανική κοινωνία. 

Είναι πραγματική η εγκληματικότητα. 

Είναι πραγματική η αφαίρεση της ζωής ανθρώπου ή η απειλή της αφαίρεσης ζωής από ανθρώπους,  που δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν βία και όπλα. 

Δεν μπορεί κανείς να αγνοεί αυτή την πραγματικότητα και να έχει ψευδαισθήσεις ότι ζει στην ιδανική κοινωνία.

     Αν θέλουμε οι εκπαιδευτικοί να αγωνιστούμε προς την κατεύθυνση της ιδανικής κοινωνίας,  οφείλουμε νομίζω, να διδάσκουμε ότι

η βία, η οπλοφορία και η  παραβατικότητα  δεν μένουν ατιμώρητα στη δημοκρατία μας. 

Ότι η δημοκρατία συγχωρεί με την προϋπόθεση ότι  ο παραβάτης του νόμου δείχνει μεταμέλεια.

Ότι τα δικαιώματα που στερείται ένας κρατούμενος στα πλαίσια της ποινής τα αποκτά ξανά, με το χρόνο και σεβόμενος τη δημοκρατία και την ισότητα του, με όλους τους άλλους πολίτες, που ΔΕΝ  γίνονται παραβάτες και οπλοφόροι.  

Τέλος,
στη δημοκρατική κοινωνία μας δικαιώματα και ελευθερίες έχουμε όλοι οι πολίτες. 

Είμαστε ισόνομοι. 

Μόνο που οι ελευθερίες μας σταματάνε, στο σημείο που αρχίζουν οι ελευθερίες και τα δικαιώματα των ισότιμων συμπολιτών μας.

 Κατερίνη, 6 Δεκεμβρίου 2014

Φανή Ζιώγα,

Εκπαιδευτικός, Μέλος του Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Πιερίας