Διαφοροποιούμαι σε σχέση με την ανακοίνωση της πλειοψηφίας του Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Πιερίας.

(Δημοσιεύτηκε στο lefteria.blogspot.gr )  

     Σε ανακοίνωση της  3^ης Δεκεμβρίου, η πλειοψηφία του Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Πιερίας  τάχθηκε υπέρ της χορήγησης  εκπαιδευτικών  αδειών σε  ποινικούς κρατουμένους, με επίκληση  στο «νόμιμο δικαίωμά τους στις προβλεπόμενες εκπαιδευτικές άδειες». Η προσωπική μου άποψη διαφοροποιείται από την ανακοίνωση, καταρχήν, διότι μια τέτοια άδεια πρώτα, πρέπει να εγκρίνεται,  με απόφαση  συμβουλίου που υπάρχει στις φυλακές, τεκμηριωμένα και αρμοδίως, με βάση στοιχεία που περιγράφουν, την ενδεχόμενη επικινδυνότητα του κάθε φυλακισμένου  (κάτι που δεν αναφέρεται στην ανακοίνωση). Σαν απλή εκπαιδευτικός, μου είναι αδύνατο να διατυπώσω δημόσια, μια  άποψη αντίθετη προς αυτή του αρμόδιου συμβούλιου φυλακών ! Διότι  ζώντας και διδάσκοντας στην Πιερία, προφανώς και δεν διαθέτω κανένα απολύτως στοιχείο για την ποινική υπόθεση και τους εμπλεκόμενους κρατούμενους !

     Για αυτό και νιώθω υποχρέωσή μου, να διαφοροποιηθώ δημόσια σε σχέση με  το ψήφισμα της πλειοψηφίας του ΔΣ της ΕΛΜΕ.   Πολύ περισσότερο, αδυνατώ να δώσω εγγυήσεις, ότι η αυτοματοποιημένη χορήγηση εκπαιδευτικής άδειας σε κάθε φυλακισμένο και άρα, η άκριτη συνύπαρξη κρατουμένων με τους υπόλοιπους φοιτητές μέσα στα εκπαιδευτικά  ιδρύματα δεν θα έθιγε το δικαίωμα στη ζωή και την εκπαίδευση των συμφοιτητών τους.   

     Ακατανόητη είναι και η φράση της ανακοίνωσης «…ζητάμε από τους αρμόδιους φορείς και πρόσωπα να σταματήσουν να παρακολουθούν αδιάφοροι»,  από τη στιγμή που είχε ήδη αναγγελθεί από τα υπουργεία επείγουσα νομοθετική ρύθμιση, που επισπεύσθηκε ειδικά και αποκλειστικά για τους απεργούς πείνας, για να εξασφαλίσουν τη συνέχιση των σπουδών τους.

      Θα ήταν ιδανική η κοινωνία μας χωρίς φυλακές, χωρίς κρατουμένους και ποινές στέρησης  δικαιωμάτων. 

Μακάρι να ζούσαμε σε αυτήν την ιδανική κοινωνία !  

Ζούμε όμως στην   πραγματική και όχι στην ιδανική κοινωνία. 

Είναι πραγματική η εγκληματικότητα. 

Είναι πραγματική η αφαίρεση της ζωής ανθρώπου ή η απειλή της αφαίρεσης ζωής από ανθρώπους,  που δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν βία και όπλα. 

Δεν μπορεί κανείς να αγνοεί αυτή την πραγματικότητα και να έχει ψευδαισθήσεις ότι ζει στην ιδανική κοινωνία.

     Αν θέλουμε οι εκπαιδευτικοί να αγωνιστούμε προς την κατεύθυνση της ιδανικής κοινωνίας,  οφείλουμε νομίζω, να διδάσκουμε ότι

η βία, η οπλοφορία και η  παραβατικότητα  δεν μένουν ατιμώρητα στη δημοκρατία μας. 

Ότι η δημοκρατία συγχωρεί με την προϋπόθεση ότι  ο παραβάτης του νόμου δείχνει μεταμέλεια.

Ότι τα δικαιώματα που στερείται ένας κρατούμενος στα πλαίσια της ποινής τα αποκτά ξανά, με το χρόνο και σεβόμενος τη δημοκρατία και την ισότητα του, με όλους τους άλλους πολίτες, που ΔΕΝ  γίνονται παραβάτες και οπλοφόροι.  

Τέλος,
στη δημοκρατική κοινωνία μας δικαιώματα και ελευθερίες έχουμε όλοι οι πολίτες. 

Είμαστε ισόνομοι. 

Μόνο που οι ελευθερίες μας σταματάνε, στο σημείο που αρχίζουν οι ελευθερίες και τα δικαιώματα των ισότιμων συμπολιτών μας.

 Κατερίνη, 6 Δεκεμβρίου 2014

Φανή Ζιώγα,

Εκπαιδευτικός, Μέλος του Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Πιερίας